Ташкији барои назорати амалҳои ташкилотӣ ва ислоҳотҳои идоракунӣ

موضوع Тартиб ва танзими ҷамъиятӣ

Тартиб ва танзими ҷамъиятӣ як мафҳуми асосӣ ва муҳим дар ҳама давру замонҳо мебошад. Ин мавзӯъ ба шаклҳои гуногуни зиндагии одамон, иҷтимоъ, иқтисод ва сиёсат таъсир мерасонад. Бояд гуфт, ки тартиб дар ҷомеа на танҳо барои нигоҳ доштани фароғат ё осудагии шаҳрвандон, балки инчунин барои рушди устувор ва соҳибкорӣ зарур мебошад.

Яке аз муҳимаи тартиб дар ҷомеа ин таҳкими ҳуқуқ ва озодиҳои инсон мебошад. Агар салтанат ё тартибати пурзӯр вуҷуд надошта бошад, метавонанд муаммоҳои зиёде ба миён оянд, ки табиати иҷтимоиро халалдор менамоянд. Вақте ки шаҳрвандон ҳуқуқҳои худро эҳсос мекунанд, онҳо дар беҳбудии ҷомеа бештар фаъол мешаванд. Ин боиси ташаккули таҳкимоти иҷтимоӣ ва иқтисодӣ мегардад.

Тартиб дар ҷомеа инчунин бояд ба масъалаҳои иқтисодиёт таваҷҷӯҳ намояд. Сифат ва устувории иқтисод бояд бо муносибатҳои ҷамъиявӣ ва иҷтимоӣ алоқаманд бошад. Агар тартиб дар иқтисод ва ҷамъият пиёдагард бошад, ин метавонад ба рушди соҳибкорӣ ва устувории иқтисод мусоидат намояд. Чунин шароите, ки ҳамкории тиҷоратиро бо мақомоти давлатӣ мустаҳкам мекунад, барои соҳибкорон ва шаҳрвандон фоидабахш мешавад.

Аз тарафи дигар, дар замони муосир, тартиб рӯз аз рӯз мураккабтар мегардад. Фарҳанги глобализатсия, рушди технологӣ ва интернетомӯзӣ инчунин таъсир мерасонад. Иштибоҳҳо дар тартиб ва танзим метавонанд боиси нофаҳмии мардум шаванд. Мардум метавонанд ба навъҳои гуногун ба вуқӯъ пайвастанд, дар ҳоле ки наметавонанд, ҳамзамон бо захираҳо ва имкониятҳои навини технологияҳо искам кардани тартиб тавассути назорати муассир барои онҳо мушкил бошад.

Бояд гуфт, ки барои ба даст овардани тартиб ва танзими муваффақ, ҳамсоҳагиҳо байни шаҳрвандон ва мақомоти давлатӣ зарур аст. Мақомоти давлатӣ бояд дарк кунанд, ки тартиб на танҳо вазифаи онҳо мебошад, балки ҳар як шаҳрванде бояд дар нигоҳ доштани он саҳмгузорӣ кунад. Идоракунии хуб, шаффофият ва эҳтироми ҳуқуқҳои шаҳрвандон бояд дар маркази фаъолияти ниҳодҳои давлатӣ қарор гирад.

Маълумоти иловагӣ ва дастрасии ба маълумот барои шаҳрвандон низ зарур мебошад. Донистани ҳуқуқҳо ва имкониятҳое, ки шаҳрвандон доранд, онҳоро дар иштироки фаъолона ва самарабахш дар ҷомеа ҳамоҳанг мекунад. Инчунин, дониш ва донишҳои иҷтимоӣ ва сиёсии мардум барои тартиб додан ва нақши худро дар ҷомеа амиқта хондан зарур аст.

Ва نهاият, помонҳои ноустувори ҷомеа, бе шубҳа, бояд иқдомот ва рушди тартибро такмили намоянд. Тартиб ва танзими иҷтимоӣ на танҳо дар доираи давлат, балки дар ҳама соҳаҳои зиндагии одамон, ба монанди фарҳанг, маориф ва хидматрасонӣ, аҳамияти муҳим дорад. Эмомалӣ ҷумҳурӣ ва ҷомеа бояд ҳамеша бо ҳам ҳамкорӣ кунанд, то бо як навъ тартиб бо баробарии ҳуқуқҳои инсон ва имкониятҳои иҷтимоӣ муваффақ шаванд.